Pizza rzymska

Rzymska pizza z ziemniakami – geneza i stan dzisiejszy

Pizza rzymska sięga swoją tradycją do czasów starożytnych, kiedy to placki z wody i mąki serwowano głodnym żołnierzom. Danie to przez wiele lat było zjadane przez rolników i robotników, aż po kilku wiekach stało się ulubionym posiłkiem smakoszy na całym świecie.

W Rzymie spotyka się dwa rodzaje pizzy – tradycyjną, okrągłą pizzę o bardzo cienkim i chrupkim cieście, nazywaną tonda al romana i bardziej wydłużoną (owalną lub prostokątną) pizzę al taglio, na którą przepis podaliśmy wyżej. Oba rodzaje pizzy charakteryzuje cienkie i chrupkie ciasto oraz bogactwo składników – od minimalistycznych wersji z serem i pomidorami aż po kolorowe, bogato wypełnione dodatkami placki z ziołami, rukolą, serem, szynką i bogactwem warzyw.

Jednym z przysmaków, jaki można spotkać na ulicach Rzymu, jest pizza z ziemniakami (pizza con patate). Pizzę tą przygotowuje się oryginalnie tylko z oliwy, ziemniaków i ziół, ale niektóre wersje zawierają także ser provolone, mozzarellę czy parmezan. Cienkie ciasto pokrojone na porcje tuż przed podaniem przez wielu mieszkańców traktowane jest na równi z kanapką. Pizzę w wersji taglio składa się na pół i zjada w biegu, w czasie lunchu lub jako szybką przekąskę. Niektórzy zabierają ją także do pracy.

Czym różni się pizza rzymska od neapolitańskiej? Podstawowe różnice

Rzymska pizza (także pizza z ziemniaków) zdecydowanie różni się od pizzy neapolitańskiej zarówno wyglądem, jak i smakiem. Przepis na pizzę rzymską nie potrzebuje długiej fermentacji i dojrzewania, a uzyskane ciasto jest bardziej chrupkie i zwarte od neapolitańskiej pulchnej pizzy. Rzymską pizzę wypieka się w niższej temperaturze, dzięki czemu można przygotować ją także w domu.

Rzymska pizza różni się od neapolitańskiej także wyglądem – ranty w pizzy z Neapolu są wysokie, miękkie i piegowate, z kolei w Rzymie ranty są cienkie i nie wystają poza resztę ciasta. Jako sos do rzymskiej pizzy używa się częściej własnoręcznie przetartych pomidorów pelati lub passaty, w Neapolu zwykle stosuje się odmianę San Marzano.

Pizze te różnią się także dodatkami! W Neapolu króluje minimalizm - serwuje się tam różne wersje Margharity i Marinary, z kolei w Rzymie liczba dodatków potrafi zawrócić w głowie. Na pizzy lądują wędliny, zioła, orzechy, warzywa, a nawet owoce np. brzoskwinie.

Jak wygląda pizza rzymska? Cechy charakterystyczne

Pizza w stylu rzymskim (al taglio) i pizza tonda al romana różnią się od siebie wyglądem, jednakże obie reprezentują styl pizzy serwowanej w Wiecznym Mieście. Klasyczna pizza z ziemniakiem najczęściej spotykana jest w wersji al taglio – długiego ciasta z niezauważalnym rantem i niezwykle chrupkim ciastem, często podsypywanego semoliną. Wersja okrągła pizzy z Rzymu jest nieco cieńsza w środku, z bardziej widocznymi rantami. Niezależnie od wybranego wariantu, każdy smakuje równie pysznie. Spróbuj i przekonaj się sam!